دلم را دوزخی ســــازد  دو چشـــــمم را کنــــد جیحــــون

 چــــــه دانستم که سیلابی مــــــرا ناگـاه بربایــــد

  چـــو کشتــــــی ام  در انـدازد میـــان قلــــــزم  پرخون

 زند موجـی بر آن کشتی که تختــه تختــه بشکافد

  که هــر تختــــــه  فرو ریزد ز گــــردش های گوناگـــون

 نهنگی هم برآرد ســـر خورَد آن آب دریــــــا را

  چنـــــان دریای بی پایان شود بی آب چـــون هامـــــــــون

چون این تبدیل ها آمد نه هامون مانـــد و نه دریا

  چه دانم من دگرچون شد که چون غـرق است دربی چون