به آفتاب و آیینه  سوگند   میرسی 
                                روزی تو از  هزارهُ    لبخند میرسی

و حاضرم قسم بخورم ای طلوع سبز 
                             یک جمعه تو قسم به خداوند میرسی

ما سالها بجز غم و غصه چه  داشتیم 
                            درمان غصه های    تنومند  میرسی

خدا  کند  که  بدانى  چقدر  محتاج ست            

                      نگاه  خسته  من  به  دعاى  چشمانت

یا عشق ادرکنی

        یه نظر نمی دهی؟

                      بیا جمعه های بارانی ما را افتابی کن

                   آقا بیا تا زندگی معنا بگیرد          شاید دعای مادرت زهرا بگیرد

  دوستان عزیز:نظریادتون نره:  

امشب چه غوغا کرده ای طو فان چه بر پا کرده ای
                          در سرزمین سینه ام دل را چو دریا کرده ای
گاهی به مدم می کشی گاهی به جذرم می کشی
                                ای ماه  پر افسون مرا بالا و پایین کرده ای
تا کی به ساحل سر زنم امواج را بر در زنم
                                تا کی بجویم من تو را لنگر کجا را کرد ه ای
کی در هوا فانی شوم کی ابر بارانی شوم
                               بر من بتاب ای ماهتاب کاتش به دلها کرده ای
پا در رکاب موج بر با خود مرا تا اوج بر
                                آی و وفا کن در کنار عهدی که با ما کرده ای
آی و تنی در اب زن چرخی در این گرداب زن
                               آیا به عمرت اینچنین موجی تماشا کرده ای
تو سینه ام را میدری تا کی نمایی دلبری
                               گویا میان یک صدف گوهر تو پیدا کرده ای
پر شور گردیده دلم با آن که نزد ساحلم
                               می میرم از تشنه لبی از ما چه پروا کرده ای
بردی ببر این ابرو در هم مکش آن چشم و رو
                                 از آبروی من عجب ابری مهیا کرده ای
شد رعد و برق این ابر من یعنی سر امد صبر من
                               باران که می بارد بیا دل را تو رسوا کرده ای
دیگر چه سود از گفتگو رو گل ندارد پشت و رو
                               با ما مگر تا پیش از این بهتر از این تا کرده ای
دریای من آرام گیر از عکس رویش کام گیر
                            مه در بغل کی آیدت دل خوش چه بیجا کرده ای

                                                                   ((حجت الاسلام پناهیان))

 دوستان گلم یه نظر بدهید جای دوری نمیره:

دیشب کسی برای تو سجده وا نکرد

بغضی ترک ندید و گلویی صدا نکرد

انگار ما بدون حضور تو راحتیم

وقتی کسی برای ظهورت دعا نکرد

ماراهمین صدا نزدن بی خیال کرد

وقتی که دامن تو رها شد زما

نه از خاکم نه از بادم

نه در بندم نه آزادم

نه آن لیلاترین مجنون

نه شیرینم نه فرهادم

فقط مثل تو غمگینم

فقط مثل تو دلتنگم

اگر آبی تر از آبم

اگر همزاد مهتابم

بدون تو چه بی رنگم

بدون تو چه بی تابم...